Af Salim Tayssir Melhem
Sollyset trænger igennem hvælvingerne i kuplen og kaster lys over palmerne og planterne. Omgivelserne er placeret fire tusinde kilometer fra Syrien, men for tre syriske flygtninge føltes en tur i Glyptoteket pludseligt som at være i hjemlandet igen.
»Når jeg kigger på palmerne og planterne, minder det mig om en helt speciel tid. Min mand og jeg havde en have, da vi boede i Syrien. Det giver mig en følelse af at være hjemme igen«, fortæller Aisha, der sammen med sin mand, Mohammed, er blevet inviteret til udstillingen ’Vejen til Palmyra’ i Glyptoteket.
Udover ægteparret deltager en 25-årige syrisk mand i rundvisningen.
Palmyra, det bibelske Tadmor, som ligger i den syriske ørken, kom i 2015 under Islamisk Stats kontrol, og terrororganisationen ødelagde af flere omgange store dele af den antikke by. Palmyra var et naturligt knudepunkt mellem handelsruter og karavaneveje og dermed centrum for udveksling af både varer og kultur mellem øst og vest. Byen blev derfor kendt som et mødested for flere kulturer.
Men nu er den antikke by forsøgt genskabt i København. Guiden indleder rundturen:
»Den her udstilling er ret speciel. Det er den største samling af palmyrenske gravsten uden for Palmyra. Mange danskere kender ikke til Syrien, og de kender slet ikke til Palmyra. Det er en anden måde at vise Syrien på – derfor har vi navngivet udstillingen ’Vejen til Palmyra’«.
På væggen hænger store billeder af Palmyra fra et fugleperspektiv. 25-årige Mahmoud fra Damaskus studerer nøje detaljerne – søjlerne og murstenene.
»Jeg er chokeret over, hvor smuk udstillingen er. Det har aldrig været muligt for mig at se Palmyra, da jeg boede i Syrien, men nu føler jeg faktisk, at jeg har været der«, siger Mahmoud.
Museets grundlægger, Carl Jacobsen, havde en dyb fascination af Palmyra. Han fik i slutningen af 1880’erne og 1890’ernetransporteret 120 eksemplarer af gravfigurer til Danmark.
51-årige Mohammed, der er afsted med sin hustru, kan heller ikke skjule sin begejstring. Som barn besøgte han Palmyra, og han har siden 2015 været oprørt over, hvordan Islamisk Stat har ødelagt en så vigtig del af den syriske kulturarv.
»Jeg var overrasket over den viden, som guiden havde. Udover at udstillingen var særdeles smuk, er jeg meget imponeret over, hvor meget jeg fik lært om Palmyra«, siger Mohammed, der er fast besluttet på at tage sine børn med til udstillingen en dag.
Det kan samtidigt også lære dem om Zenobia – Palmyras berømte, stærke dronning, som heller ikke er til at komme udenom.
Hun har aldrig været mere relevant end i dag, mener Aisha
»Jeg bliver trist, når jeg kigger på Zenobia. På mange måder symboliserer hun protesterne og oprøret i begyndelsen mod Assad. Hun er symbolet på den frihed, som inspirerede mange syrere i begyndelsen af borgerkrigen«, fortæller Aisha.
Efter en times rundvisning tager vi plads ved et bord i museets café, hvor vi bestiller kaffe. De fortæller om deres rehabiliteringsforløb i DIGNITY, og Aisha fremhæver, at hun især har fundet ro og lindring i naturen, blandt andet i den lille nyttehave, som parret har fået mulighed for at anskaffe sig ved hjælp af fondsmidler. Haven minder dem om Syrien før krigen – ligesom udstillingen, siger de. Og selv om det kan være hårdt at mindes det land, man er flygtet fra, så sad de alle med eftertænksomme smil over, at et stykke af den syriske kulturarv befandt sig midt i København.
Alle navne i denne artikel er fiktive efter patienternes ønske. Journalisten er bekendt med deres rigtige identitet.
كان شعاع الشمس يدخل عبر النوافذ في قبة المتحف , كواليس المتحف تبعد اربعة الاف كيلو متر عن سوريا ,لكنها لثلاثة لاجئين من سوريا تحولت الى زيادة في لبلدهم وهي تعم بالسلام مرة اخرى .
يذكرني منظر النخيل الجميل والاشجار في هذه الحديقة الجميله بمنظر حديقة بيتنا في سوريا , اشعر وكاني عدت الى بيتي مرة اخرى , احساس غريب ,هكذا قالت عائشه والتي كانت بصحبة زوجها محمد اثناء زيارتنا الى متحف الكلبتوتيكت ومشاهدة المعرض الخاص ( الطريق الى تدمر ).
مع الزوجين كان هناك شاب عمرة خمسا وعشرين عام سوري ايظا اثناء زيارتنا للمعرض .
انها مدينة تدمر المذكورة في الاتجيل والتي تقع في الصحراء السورية , والتي سقطت تحت ايدي داعش في 2015 , والتي قامت بدورها بتدمير الكثير من اثار هذه المدينة التاريخيه .
جزء من اثار هذه المدينة تم عرضها في كوبنهاكن في هذا المتحف , وقام الديل التابع للمتحف بالشرح حول كل ماهو معروض .
المعرض خاص جدا لانه يحتوي على اكبر مجموعة من من اثار تدمر خارج سوريا , والغرض من المعرض هوتعريف الزوار الدنماركين للمعرض عن هذه المدينة وعن سوريا ايظا , في البداية هناك صورة كبيره جدا لتدمر تغطي الجدار صورت من الطائرة , الشاب محمود الذي هو اساسا من مدينة دمشق وقف قريبا من الصورة وتفحصها بشكل دقيق .
مؤسس المتحف كارل ياكوبسن , كان مهوسا وعاشقا لمدينة تدمر وهذا الهوس اثمر عن نقل 120 قطعة اثريه من هناك بين الاعوام 1880 الى 1890 الى الدنمارك .
محمد ذو ال 51 عاما مع زوجته عائشه كان مهتما هو الاخر بالاثار وقال انه زار المكان ايام طفولته وتاثر لما حدث في عام 2015 من تخريب للمكان حين دخلت داعش ودمرت الارث الحضاري لسوريا . واضاف انني متعجب لمعرفة الدليل لكل هذه المعلومات الرائعه والمفيدة عن تدمر والتي استفدت منها كثيرا , وساحاول ان اتي باولادي لرؤية هذا المعرض .
ولايمكن ذكر اسم تدمر دون ذكر اسم ملكتها زنوبيا , حيث قالت عائشة نحن بحاجة الى نساء قويات ثائرات مثلها هذه الايام , بعد ساعة من التجول ورؤية الاثار جلسنا في المقهى الخاص بالمتحف تحت القبة الجميلة لاحتساء الشاي والقهوة وقطع الكعك ,
تحدث الموجودين عن علاقتهم بديكنتي , وكيف استفادوا من ارتباطهم بهذه المؤسسة , وانهينا اللقاء بكلام جميل من المشتركين بان الجنينه الجميله والهادئه تجعل الانسان يشعر بالسلام والامان وهذا المعرض ذكرنا بايام السلام في بلدنا سوريا .قبل ان نغادرها , كما اضافت عائشه ان اولادنا سيستمتعون بزيادة هذا المتحف .
الاسماء التي ذكرت في المقال كلها مستعارة .
